Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Όταν η πλατεία Ομονοίας ήταν το κέντρο της Αθήνας, το κέντρο των μεγάλων αστικών κατοικιών και όλης της κοσμικής ζωής της πρωτεύουσας, το ξενοδοχείο Μπάγκειον ήταν ένα κόσμημα και ο πόλος έλξης όλου του καλού κόσμου.
Κάνοντας ένα άρθρο για μια θεατρική παράσταση της Άντζελας Μπρούσκου για την “Έντα Γκάμπλερ”, που ανέβηκε στο Μπάγκειον, σκέφτηκα να κάνω και ένα άρθρο γι΄ αυτό το ιστορικό κτίριο, που το βλέπουμε καθημερινά αλλά ξέρουμε πολύ λίγα για την ιστορία του.
Το ξενοδοχείο Μπάγκειον βρίσκεται επί της πλατείας Ομονοίας, την παλαιότερη πλατεία της Αθήνας, η οποία ως το 1930 ήταν το κέντρο της κοσμικής ζωής και της εμπορικής κίνησης της πόλης. Το τετραόροφο διατηρητέο κτήριο του ιστορικού ξενοδοχείου αποτελεί εξαιρετικό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της Αθήνας το οποίο χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα και είναι έργο του αρχιτέκτονα Ernst Ziller, που οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1890-1894 κατόπιν δωρεάς του Ιωάννη Μπάγκα.
Στο σημείο εκείνο προϋπήρχε οικία, στην οποία διέμενε η οικογένεια του Χαρίλαου Τρικούπη, μέχρι το 1883. Η ανέγερσή του Μπάγκειου, εγκαινίασε, κατά κάποιο τρόπο μια νέα εποχή για τα αθηναϊκά ξενοδοχεία, από πλευράς μεγέθους, εσωτερικής διάταξης και εξωτερικής μορφής. Βασικό νέο στοιχείο αποτελεί η ύπαρξη του γυάλινου αίθριου, κατασκευή ιδιαίτερα πρωτότυπη για την εποχή της.
To Ξενοδοχείο αρχικά ήταν τριώροφο και ο τέταρτος όροφος προστέθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Σε αντίθεση με τα περισσότερα ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής της Ομόνοιας, που παρήκμασαν μεταπολεμικά, το “Ξενοδοχείο Μπάγκειον” παρουσίασε μια αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα, καθώς λειτουργούσε ακόμη τουλάχιστον μέχρι το 1969- αλλά ως Γ’ κατηγορίας.
Το ξενοδοχείο στέγαζε στο υπόγειο του καφενείο-λουκουματζίδικο με θαμώνες από όλα τα κοινωνικά στρώματα, που έβρισκαν εκεί την ελευθερία από τον συντηρητισμό της εποχής.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 το Μπάγκειον μετατράπηκε σε πνευματικό καταφύγιο νεαρών λογοτεχνών: Μήτσος Παπανικολάου, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Τέλλος Άγρας, Μίνος Ζώτος, Νίκος Σαράβας το έκαναν στέκι τους και το μετέτρεψαν σε ένα από τα σημαντικότερα σημεία διαμόρφωσης της νέας λογοτεχνικής γενιάς της περιόδου.
Μια εξέλιξη που δεν συγκέντρωσε την αναμενόμενη δημοσιότητα είναι το γεγονός ότι το Ξενοδοχείο Μπάγκειον στέγασε το Mediterranean College από το 1994 έως το 2002 και στο διάστημα των οκτώ αυτών χρόνων έγιναν σημαντικές προσπάθειες για την αναβίωση και επανεκτίμηση του παλαιού χαρακτήρα του.
Διαμάντια σαν κι΄αυτό πρέπει να τα συντηρούμε, να τα ζούμε και να τα θαυμάζουμε. Έχουν απομείνει ελάχιστα.
Nikos Online
