απο τον
Αθανάσιο Κρουστάλη
Ειδικός παθολόγος
Υπεύθυνος μονάδας COVID
νοσοκομειο ST TERESSE VIVALIA BASTOGNE του Βελγίου
”Οπου να’ναι σουρουπώνει, το Ακρόπολις θα φτάσει, να΄ταν και να κατεβάσει καποιον φίλο ή γνωστο” έλεγε ο Στρατος Διονυσίου στα ραδιόφωνα πριν 50 χρονια.
Και τα χρόνια πέρασαν, κι οι φίλοι ήρθαν και ήρθαν κι άλλοι μαζί, ώσπου σταματησαν να φευγουν. Κι έτσι ρίζωσε κάπου για μας μια νέα απανεμιά.
Και τα χρόνια συνέχισαν να περνάνε και κάποτε ο Στράτος σώπασε μα κάπου αλλού ένας άλλος Στράτος σε μια άλλη χώρα σε μια άλλη γλώσσα ψάχνει με τα τραγούδια του -ισως -μιαν άλλη απενεμιά.
Πάνω κάτω σαν την δική μας. Γεμάτη ψευτικα- γελαστές απελπισιές στις αποβάθρες. Τι σημασία έχει αν έχουμε πια τεχνολογία… Πάντα ασπρόμαυρο θα στέκει το φευγιό στις φωτογραφίες των ανθρώπων.
Μην γυρνάς την πλάτη στον πόνο και τον ξεριζωμό. Ολοι μας μικροί μεγάλοι, ασπροι μαυροι τραβάμε φύλλο στην απελπισιά κι είναι λίγες οι φιγούρες αδερφέ.
Το παιδί..
Εχε το νου σου στο παιδί γιατι αν γλύτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.
18 Δεκέμβρη. Παγκόσμια ημέρα μεταναστών.
