Ελισαβετ Μποτσαρη : Η απόγονος του ήρωα της Ελληνικής επανάστασης στη μακρινή Βραζιλία
Το enjoy news φιλοξενεί σήμερα την απόγονο του ηρωικού Σουλιώτη Μάρκου Μπότσαρη, κυρία Ελισαβετ Μπότσαρη από το μακρινό Sao Paolo της Βραζιλίας σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ όλης της ύλης .
Κυρία Μποτσαρη έχετε ένα όνομα ιδιαίτερα βαρύ σαν απόγονος του ήρωα της ελληνικής
επανάστασης Μάρκου Μποτσαρη ! Ποια είναι τα συναισθήματα σας!
Νιώθω μεγάλη περηφάνια, τόσο για μένα όσο και για όλους εδώ στη Βραζιλία που το φέρουν. Σε όλη μου τη ζωή πληροφορούμαι πόσο σημαντική ήταν η οικογένεια Μπότσαρη, κυρίως στη θεμελιώδη συμμετοχή στα προεπαναστατικά χρόνια και στην Ελληνική επανάσταση που κορυφώθηκε με την ελληνική απελευθέρωση, μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Πρόσφατα επισκεφτήκατε το χωριό του προγόνου σας τι νιώσατε από αυτή την επίσκεψη ;
Η επίσκεψή μου στο Σούλι έγινε τον Ιούνιο του 2022, κάτι που ήθελα ήδη να κάνω πριν, αλλά με την περίοδο της πανδημίας (Covid) δεν κατέστη δυνατό. Μελέτησα πολύ όλη τη διαδρομή και έκανα κράτηση στο μοναδικό μέρος του χωριού. Ένα υπέροχο ξενοδοχείοΉταν τεράστια συγκίνηση να επισκεφτώ το σπίτι του Μπότσαρη και το Όρος Κούγκι, ταξίδεψα 11.000 χιλιόμετρα για να έρθω σε επαφή και να έχω στην καρδιά μου την αίσθηση της αποστολής που ολοκληρώθηκε, γιατί είμαι η μόνη Μπότσαρη στη Βραζιλία που έκανε αυτό το προσκύνημα για να τιμήσω την καταγωγή μου , και πράγματι με τα λόγια είναι αδύνατο να περιγράψω πόσο μεγάλη όταν η συγκίνηση.
Καθόμουν νωρίς το πρωί, στο μπαλκόνι έτρωγα πρωινό, θαύμαζα τη θέα και φανταζόμουν πώς ήταν οι ζωές εκείνων των Σουλιώτικων οικογενειών πριν από 200 χρόνια. Το Σούλι δεν άλλαξε πολύ αυτά τα χρόνια κι έτσι η φωτογραφία ήταν ίδια με την παλιά.
Πείτε μας λίγα λόγια για την Ελισάβετ Μποτσαρη ;
Είμαι μια γυναίκα που γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1974, είμαι ανύπαντρη, χωρίς παιδιά. Είμαι το πρώτο παιδί στη Βραζιλία του πατέρα μου, Βασιλείου Μιχαήλ Μπότσαρη. Έχω μερικά αδέρφια από διαφορετικούς γάμους από τον πατέρα μου, συμπεριλαμβανομένων δύο αδερφών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα (ο Παναγιώτης και ο Μιχάλης .
Την εκπαίδευσή μου την έκανα μόνο με τον πατέρα μου όπου με μεγάλωσε γιατί δεν είχα την παρουσία τηςβιολογικής μου μητέρας σε αυτό το στάδιο. Σπούδασα πρώτα στο ελληνικό σχολείο στο Sao Paolo μέχρι τα 14 μου. Έχω ανώτερες σπουδές στην αρχιτεκτονική, την εσωτερικήδιακόσμηση και τη γαστρονομία.
Σήμερα εργάζομαι στον εμπορικό χώρο μιας μεγάλης εταιρείας που εμπορεύεται πλακάκιαπορσελάνης. Και έχω τη δική μου εταιρεία βιοτεχνικής παραγωγής ελληνικών γλυκών (BOTGreek sweets),κάτι που έμαθα στην κοινότητα και σήμερα το κάνω για να προωθήσω τον ελληνικό πολιτισμό.
Σε το φάση βρίσκεστε η αποδοχή ελληνικής υπηκοότητας έπειτα και από την ερώτηση στη Βουλή για το θέμα σας από τον κύριο Βελόπουλο;
Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που με στήριξαν κατά τις διαδικασίες υπηκοότητάς μου με το ελληνικό υπουργείο και άλλες αρχές, αλλά πάντα εξαρτόμαστε από τη χρονοβόρα και αναποτελεσματική ανάλυση όσων λαμβάνουν τα έγγραφά μου.
Πολλοί Έλληνες από όλο τον κόσμο, όπως εγώ, δεν καταλαβαίνουν και δεν αποδέχονται τη θέση των ελληνικών αρχών στην περίπτωσή μου, αυτή την κατάσταση που δεν έχει νόημαγια κανέναν.Στο τελευταίο μου ταξίδι, επισκεπτόμενη την Ελλάδα, προσέλαβα τον κ. Ευστάθιο Λυμπερόπουλο, ως δικηγόρο για να αντιμετωπίσει το θέμα με νόμιμο τρόπο, καθώς όλες οι διαδικασίες έγιναν σωστά εδώ στη Βραζιλία από το ελληνικό προξενείο στο Σάο Πάολο, μέσω του κ. Στέλιου Χουρμουζιάδη. , ωστόσο το άτομο που ανέλυσε τη διαδικασία δεν εφαρμόζει τους σωστούς νόμους για να αποδεχτεί την υπηκοότητά μου.
Έτσι, αναδιοργανώσαμε τα χαρτιά και τα επιχειρήματα σε μια επίσημη διαδικασία όπουδείχνουμε όλα τα λάθη που έχει ήδη κάνει το υπουργείο και περιγράφουμε επίσης τους νόμους που υποστηρίζουν το αίτημά μου. Η αίτησή μου για ιθαγένεια είναι πράξη αναγνώρισης προσώπου που έχει ελληνικό αίμα, ελληνικό επώνυμο, αλλά έχει γεννηθεί εκτός Ελλάδας.
Όλα τα έγγραφα που πιστοποιούν την κατάστασή μου έχουν ήδη παρουσιαστεί πολλές φορές και μπορώ να αποδείξω όλες τις διαδικασίες που έγιναν, αφού όλες αυτές οι διαδικασίες επισημοποιήθηκαν από το Ελληνικό προξενείο εδώ στη Βραζιλία.
Ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο. η αναγνώρισή μου είναι θέμα τιμής και για αυτόν τον λόγο παλεύω τόσα χρόνια χωρίς να εγκαταλείψω αυτό που πιστεύω. Έχει ήδη δαπανηθείπολλή ενέργεια, χρόνος και χρήμα σε αυτές τις διαδικασίες και ακόμα δεν μπορώ ναπιστέψω πώς γίνονται όλα, μια αλληλουχία μη παραγωγικών και λανθασμένων γεγονότων από τις ελληνικές αρχές
Όταν με το καλό πάρετε την ελληνική υπηκοότητα ποια είναι τα σχέδια σας ; Σκέφτεστε να μείνετε μόνιμα στην Ελλάδα ; Και πως θα θέλατε να τιμήσετε την μνήμη του προγόνου σας;
Ναι, όπως ανέφερα νωρίτερα, είμαι ελεύθερη και δεν έχω παιδιά.Και πράγματι τώρα θέλω να ζήσω στην Ελλάδα, επιτέλους να μάθω τη γλώσσα, γιατί εδώ στη Βραζιλία δεν μιλάμε ελληνικά. Θέλω την επαφή με την ελληνική κουλτούρα με έναν ολοκληρωμένο τρόπο, να μπορώ να είμαι με τους Έλληνες και τελικά να είμαι μέρος τους.
Θέλω επίσης να συμμετέχω περισσότερο σε εκδηλώσεις που συνδέονται με την οικογένεια Μπότσαρη, όπως τα Μποτσάρεια, μια εκδήλωση που δεν έχω καταφέρει να παρακολουθήσω ακόμη. Οι φίλοι μου από το Μεσολόγγι με έχουν καλέσει μερικές φορές,αλλά πρέπει να είμαι στην Ελλάδα για να οργανώσω τον χρόνο να είμαι με όλους.
Εδώ στη Βραζιλία θα είμαι πάντα ένα ψάρι έξω από το νερό, μια Ελληνίδα με ψυχή και πνεύμα που δεν αναγνωρίζει τον εαυτό της ως Βραζιλιάνα.Δεν έχει νόημα να συνεχίσω σε ένα μέρος όπου δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου ως αναπόσπαστο κομμάτι.
Οι Έλληνες που ζουν στο Sao Paolo και γνωρίζοντας τις ένδοξες ρίζες σας πως σας αντιμετωπίζουν ;
Ναι, όλοι εδώ στην ελληνική κοινότητα γνωρίζουν τις ρίζες μου και με υποστηρίζουν στο αίτημά μου για αναγνώριση. Μάλιστα, εμείς οι Έλληνες που ζούμε έξω από την πατρίδα μας τιμούμε κάθε συναίσθημα για να κρατήσουμε ζωντανή την ελληνική φλόγα. Είναι ο μόνος μας τρόπος να διατηρήσουμε την αγάπη μας για την Ελλάδα, μέσα από γιορτές και κρατώντας τις παραδόσεις.Μεγάλωσα στην ελληνική κοινότητα του Σάο Πάολο, οπότε όλοι με γνωρίζουν από τότε που γεννήθηκα.
Δυστυχώς σήμερα δεν έχουμε ελληνικό σχολείο για παιδιά στην πόλη μου και είμαστε λίγα τα μέλη της ελληνικής κοινότητας που δραστηριοποιούμαστε. Μου λείπουν τα παιδικά μου χρόνια όπου όλοι ήταν πιο Έλληνες εδώ γύρω. Ελπίζω ότι στο μέλλον μπορούμε να δείξουμε καλύτερα τον πλούτο του ελληνικού πολιτισμού και των παραδόσεων ακόμη και εκτός Ελλάδας.