ΑΠΟΨΕΙΣ

Βεργίνα ο «χρυσός των Μακεδόνων Βασιλέων» ένα μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Kληρονομιάς

Η ιστορία και τα πολύτιμα ευρήματα .

Η Βεργίνα βρίσκεται στη θέση των αρχαίων Αιγών, πρωτεύουσας της αρχαίας Μακεδονίας. Οι Αιγές, η πρώτη πόλη των Μακεδόνων και πυρήνας του αρχαίου Βασιλείου τους, είναι ο τόπος στον οποίο βασίλεψε, για τρεις και πλέον αιώνες, ο βασιλικός οίκος της Μακεδονίας. Πρόκειται για τη μυθική, θρησκευτική, πολιτική και καλλιτεχνική κοιτίδα μέσω της οποίας διαδόθηκε ο ελληνικός πολιτισμός σε όλη την οικουμένη. Εδώ, στη σημερινή Βεργίνα, ο Βασιλιάς των Μακεδόνων και όλων των Ελλήνων, ο Φίλιππος Β’, το 336 π.Χ. γιόρτασε τη μεγαλύτερη γιορτή της βασιλείας του λίγο πριν το άδοξο τέλος του από το μαχαίρι του δολοφόνου, γεγονός που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο και την ιστορία φέρνοντας το Μ. Αλέξανδρο στην ηγεσία του Μακεδονικού Βασιλείου. Στον τόπο αυτό ο Αλέξανδρος ανακηρύχτηκε βασιλιάς και από εδώ αποφάσισε να ξεκινήσει την άνοιξη του 334 π.Χ. τη μεγάλη του εκστρατεία που σφράγισε τη μοίρα του αρχαίου κόσμου. Με την πάροδο των χρόνων οι Αιγές πέρασαν στο περιθώριο μέχρι το 1977, όταν η σκαπάνη του Μανόλη Ανδρόνικου έφερε ξανά στην επιφάνεια τους κρυμμένους θησαυρούς της περιοχής.

Το παλάτι.

Η λάμψη των Αιγών φαίνεται και από τα ερείπια του τεράστιου παλατιού που κατασκευάστηκε την περίοδο της βασιλείας του Φιλίππου Β’. Χτισμένο σε λόφο, το παλάτι ήταν τριπλάσιο σε μέγεθος από τον Παρθενώνα. Φιλοξενούσε αίθουσες δεξιώσεων στο ισόγειο και ήταν ορατό από χιλιόμετρα, συμβολίζοντας τη δύναμη και την ομορφιά και αποτέλεσε πρότυπο για όλα τα παλάτια που χτίστηκαν τους επόμενους αιώνες.

Η χρυσή λάρνακα με το δεκαεξάκτινο αστέρι επάνω της με τα οστά του βασιλιά Φιλίππου Β΄ και το χρυσό στεφάνι βελανιδιάς που βρίσκονται στο Μουσείο των βασιλικών τάφων των Αιγών

Το χρυσό στεφάνι βελανιδιάς

Είναι φτιαγμένο από χρυσά φύλλα και άνθη μυρτιάς είναι ένα από τα πιο πολύτιμα ευρήματα από τον προθάλαμο των βασιλικών Μακεδονικών τάφων στη Βεργίνα της Μακεδονίας.

Το χρυσό στεφάνι θεωρείται ότι άνηκε στη Μήδα, τη Θράκα πριγκίπισσα και πέμπτη σύζυγο του Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας.Η θεωρία αυτή δημιουργήθηκε από τον Έλληνα αρχαιολόγο Μανώλη Ανδρόνικο, ο οποίος ανέσκαψε τον τάφο του Φιλίππου Β’, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 1977.

Η χρυσή λάρνακα που περιείχε τα αποτεφρωμένα οστά του βασιλιά Φιλίππου Β΄ και το στεφάνι βελανιδιάς που φορούσε ο νεκρός. Η χρυσή λάρνακα ζύγιζε 11 κιλά και κοσμείται από μακεδονικό αστέρι. Το χρυσό στεφάνι βελανιδιάς είναι το πιο βαρύτιμο στεφάνι που σώθηκε από την ελληνική αρχαιότητα. Αποτελείται από 313 φύλλα και 68 βελανίδια, ενώ υγίζει 714 γραμμάρια.Στα ευρήματα των βασιλικών τάφων της Βεργίνας συγκαταλέγονται δύο ακόμη χρυσά στεφάνια από φύλλα και άνθη μυρτιάς του 4ου αιώνα π.Χ. Χρυσό στεφάνι με φύλλα ελιάς του 3ου αιώνα π.Χ. από την Αμφίπολη εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης διαθέτει 22 χρυσά μακεδονικά στεφάνια, συλλογή που θεωρείται η πλουσιότερη παγκοσμίως.

Η χρυσοποίκιλτη πανοπλία του Φιλίππου Β΄(336 π. Χ.)


Η ιστορία των ανασκαφών -Αρχαιολογικές έρευνες και ευρήματα

Οι αρχαιολόγοι είχαν δείξει ενδιαφέρον για τους λόφους γύρω από τη Βεργίνα ήδη από το 1850, υποψιαζόμενοι ότι μπορεί να βρίσκονταν ταφικά μνημεία. Ανασκαφές άρχισαν το 1861 υπό την επίβλεψη του Γάλλου αρχαιολόγου Léon Heuzey, ο οποίος υποστηριζόταν από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ΄. Βρέθηκαν στη θέση Αγία Τριάδα τμήματα ενός μεγάλου κτηρίου που θεωρείται από πολλούς ότι χρησίμευε ως θερινό βασιλικό ανάκτορο, στην εποχή του βασιλιά Αντίγονου του Δώσωνος. Παρόλ’ αυτά, οι ανασκαφές του Heuzey σταμάτησαν λόγω κινδύνου προσβολής της ανασκαφικής αποστολής από ελονοσία. Ο ανασκαφέας υποστήριξε ότι αυτή ήταν η θέση της αρχαίας πόλης Βάλλας, μια άποψη που επικράτησε μέχρι το 1976.Νεότερες ανασκαφές χρονολόγησαν το ανάκτορο στην εποχή του Φιλίππου Β΄.

Το 1937 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με πρωτοβουλία του καθηγητή αρχαιολογίας Κωνσταντίνου Ρωμαίου, αποφάσισε να ιδρύσει στη Βεργίνα πανεπιστημιακή ανασκαφή για την εκπαίδευση των φοιτητών του. Ο Κ. Ρωμαίος ανέσκαψε περισσότερα τμήματα του θεωρούμενου ανακτόρου και έναν μακεδονικό τάφο, ο οποίος προς τιμήν τού ανασκαφέα του ονομάζεται “τάφος του Ρωμαίου”αλλά και πάλι οι ανασκαφές διακόπηκαν λόγω του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Μετά τον πόλεμο οι ανασκαφές επαναλήφθηκαν κατά την περίοδο 1950 με 1960 και το υπόλοιπο του “ανακτόρου” ήρθε στην επιφάνεια.

Ο αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος πείστηκε από τον καθηγητή του Κ. Ρωμαίο ότι ένας λοφίσκος, που ανήκε στους τύμβους του νεκροταφείου της αρχαίας πόλης και λεγόταν “η Μεγάλη Τούμπα“, έκρυβε σημαντικούς τάφους. Το 1977 ο Ανδρόνικος ξεκίνησε μια ανασκαφή έξι εβδομάδων στην Τούμπα αυτή και ανακάλυψε τέσσερα θαμμένα ταφικά κτίσματα, τα δύο από τα οποία ήταν ασύλητα από τυμβωρύχους. Ο Ανδρόνικος, ενθαρρυμένος και από τη θεωρία του N. Hammond, υποστήριξε ότι αυτοί οι ταφικοί θάλαμοι ήταν τόποι ταφής Μακεδόνων Βασιλέων. Η άποψη αυτή προκάλεσε παγκόσμιο ενθουσιασμό.

Η ασπίδα του βασιλιά Φίλιππου Β΄ ένα από τα σημαντικά εκθέματα του μουσείου της Βεργίνας

Ο ισχυρισμός αυτός αμφισβητήθηκε από ορισμένους επιστήμονες, οι οποίοι, βασιζόμενοι σε μελέτες που έκαναν χρήση της άποψης ότι κάποια κατασκευαστικά στοιχεία των τάφων, οι ζωγραφικές παραστάσεις και ορισμένα κτερίσματα των τάφων αυτών χρονολογούνται δύο δεκαετίες μετά τη δολοφονία και την ταφή του Φιλίππου Β΄ το 336 π.Χ.Με τη συνδρομή ιατρικών και φυσικοχημικών εξετάσεων και με βάση σειρά επιστημονικών και ιστορικών δεδομένων τεκμαίρεται ότι “Ο βασιλικός τάφος της Βεργίνας ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο τον Β΄

Ο Ήλιος της Βεργίνας

Η χρυσή λάρνακα, μέσα στην οποία ο Ανδρόνικος ταυτοποίησε τα απομεινάρια του σώματος του Φιλίππου Β΄, φέρει στο επάνω μέρος της το δεκαεξάκτινο αστέρι, το οποίο καθιερώθηκε να ονομάζεται Ήλιος της Βεργίνας και υιοθετήθηκε ως σύμβολο της ελληνικής Μακεδονίας. Αυτός ο Ήλιος υπήρξε σημείο διεθνούς αντιπαράθεσης το 1992, όταν το νεοϊδρυθέν κράτος της Βόρειας Μακεδονίας τον χρησιμοποίησε ως σύμβολο πάνω στη σημαία του. Όμως, μετά από γενικευμένη αντίδραση του ελληνικού έθνους και των τότε ελληνικών κυβερνήσεων, που είδαν στην ενέργεια αυτή μια καπηλεία της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και υποστήριξαν σθεναρά ότι το σύμβολο βρέθηκε σε αρχαίο μνημείο εντός του ελλαδικού χώρου, η κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας υποχρεώθηκε το 1995 να τον απομακρύνει από τη σημαία της.

Ο Μέγας Αλέξανδρος

Τον Απρίλιο του 2019, η ιστορικός Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ μαζί με και με άλλους ιστορικούς υποστηρίζουν ότι δεν είναι θαμμένος ο Φίλιππος β’ αλλά ο γιος του Αλέξανδρος ο μέγας. Αυτή η θεωρία αναπτύχθηκε πρώτα από Αμερικανούς ιστορικούς

Το 1996 η UNESCO ανακοίνωσε την ένταξη του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Εκθέματα του Μουσείου

Η ασημένια τεφροδόχος και το χρυσό στεφάνι του Αλέξανδρου Δ’


Ελαφοντοστέινες μορφές που βρέθηκαν στο ταφικό μνημείο IV του 3ου αι. π. Χ.


 

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button