Ζυλ Ντασέν και Μελίνα Μερκούρη το άλμπουμ της ζωής τους-Ένας έρωτας με διάρκεια… Ήταν μαζί μέχρι τέλους! 

Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης

Ένα ζευγάρι γεμάτο αντιθέσεις, αγάπη, δημιουργία και έρωτα. Από την στιγμή που γνωρίστηκαν δεν χώρισαν ποτέ. Συναντήθηκαν στις Κάννες, την ακολούθησε στην Ελλάδα, πήραν και οι δυο τους διαζύγιο, παντρεύτηκαν και ήταν μαζί μέχρι τέλους. Στις χαρές και στις λύπες.

Ο Ντασέν ήταν πάντα στο πλευρό της. Την στήριζε όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Στο σπίτι, στο σινεμά, στο θέατρο, στο εξωτερικό, στον αγώνα της κατά της χούντας, στην πολιτική, (της έγραφε τους λόγους της), στην δημιουργία των ΔΗΠΕΘΕ, στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα, στον αγώνα για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, στην αρρώστια της… παντού. Και πάντα!

Το άλμπουμ της ζωής τους περιέχει τα πάντα….. και φυσικά απεριόριστη αγάπη!

Την εποχή που έκαναν την Φαίδρα, στην οποία έπαιζε και ο Anthony Perkins (επάνω και κάτω), περιζήτητος εκείνη την εποχή, μιας και μόλις είχε κάνει το Ψυχώ του Χίτσκοκ.

Με τον γιο του, τον δημοφιλή συνθέτη και τραγουδιστή Joe Dassin, που αγαπούσε πολύ την Μελίνα και της είχε γράψει μάλιστα και τραγούδια.

Μελίνα Μερκούρη H αιώνια Ελληνίδα

Όλη της η ζωή ήταν γεμάτη έρωτα, δυνατές φιλίες, όνειρα, ελπίδες, αγωνίες και αγώνες. Η Μελίνα Μερκούρη ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ού αιώνα. Κορυφαία αγωνίστρια της Δημοκρατίας στον αγώνα κατά της χούντας, διεθνής ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και με ερμηνείες  έχουν συζητηθεί και βραβευτεί.

Η πρώτη της μεγάλη επιτυχία έρχεται με το “Λεωφορείον ο πόθος” του Τενεσί Ουίλιαμς, παράσταση του “θεάτρου τέχνης”, όπου ερμηνεύει το ρόλο της Μπλάνς Ντυμπουά. Συνεχίζει τη συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν και το “Θέατρο Τέχνης” και εμφανίζεται σε έργα μεγάλων συγγραφέων, μέχρι που αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη της στο εξωτερικό. Ακολουθεί μια περίοδος που ζει στο Παρίσι, όπου γνωρίζει τον θεατρικό συγγραφέα Μαρσέλ Ασάρ. Την ερωτεύτηκε σφόδρα με αποτέλεσμα η Μελίνα ν’ αρχίζει να εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή της Πόλης του Φωτός. Έκτοτε το Παρίσι θα γίνει η δεύτερη πατρίδα της…

Εκεί γνώρισε τον Ζαν Κοκτώ, τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, την Κολέτ, τη Φρανσουάζ Σαγκάν. Εκεί άνοιξαν οι ορίζοντές της…

Το 1953 επιστρέφει στην Αθήνα, παίρνει το έπαθλο “Μαρίκα Κοτοπούλη” και πρωταγωνιστεί στο θέατρο Κοτοπούλη /Ρεξ σε έργα από όλο το φάσμα του δραματολογίου. Με την επιστροφή της στην πατρίδα, της γίνεται η πρώτη πρόταση να πρωταγωνιστήσει σε κινηματογραφική ταινία. Πρόκειται για τη “Στέλλα” του Μιχάλη Κακογιάννη από το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη “Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια”. Στην αρχή αρνήθηκε, αλλά η πίεση του Κακογιάννη, του Καμπανέλη και του Χατζιδάκι την έπεισαν. Έπαιξε βέβαια ρόλο που στην ταινία θα συμμετείχε και το μεγάλο της είδωλο, η Σοφία Βέμπο.

Ξεκινάει η περίοδος Ντασέν

Ο Ντασέν την ερωτεύεται και την ακολουθεί στην Ελλάδα όπου κάνουν μαζί την ταινία “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται” του Νίκου Καζαντζάκη, και από τότε θα παίξει σε πολλές ακόμα ταινίες του, όπως στο “Ποτέ την Κυριακή”, στη “Φαίδρα”, στο “Τοπ Καπί”, “10:30 Καλοκαίρι βράδυ” (με την Romy Schneider)κ.α. Για την ερμηνεία της στην ταινία “Ποτέ την Κυριακή” θα πάρει στις Κάνες το βραβείο γυναικείας ερμηνείας (1960). Επίσης η ταινία είναι υποψήφια για πέντε Όσκαρ (σκηνοθεσίας, σεναρίου – Ζύλ Ντασσέν, πρώτου γυναικείου ρόλου – Μελίνα Μερκούρη, κοστουμιών για ασπρόμαυρη ταινία – Ντένη Βαχλιώτη, τραγουδιού – Μάνος Χατζιδάκις, που είναι ο μόνος που κερδίζει το βραβείο, κάνοντας “Τα παιδιά του Πειραιά” τεράστια παγκόσμια επιτυχία).

Από κει και μετά η Μελίνα πρωταγωνιστεί σε ταινίες διακεκριμένων δημιουργών όπως:Βιτόριο Ντε Σίκα, Νόρμαν Τζούισον, ο Καρλ Φόρμαν κ.α. Συνολικά, έχει πρωταγωνιστήσει σε 19 ταινίες. Η διεθνής αναγνώριση είναι πλέον γεγονός και το 1967 η Μελίνα θα ανοίξει τα φτερά της για το Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, για να παίξει στο “Ίλια Ντάρλινγκ” με τον Νίκο Κούρκουλο, τον Τίτο Βανδή και την Δέσπω Διαμαντίδου στο πλευρό της.
Η Μελίνα στην πολιτική

Το 1978 γυρίζει μια ταινία βασισμένη στη Μήδεια, την “Κραυγή γυναικών” σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν , με την βραβευμένη με όσκαρ Έλεν Μπέρστιν. Η εκλογή της ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη χρονιά της στερεί την ενασχόλησή της με το θέατρο. Εκλέγεται στη Β΄ Περιφέρεια Πειραιά και δίνει όλη της την ενέργεια στην πολιτική, πάντοτε στον τομέα του πολιτισμού. Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της, υπήρξε η καμπάνια της επιστροφής στην Ελλάδα των Μαρμάρων του Παρθενώνα, που σύλησε και απέσπασε τον προηγούμενο αιώνα ο λόρδος Έλγιν και που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Η ιδέα της επιστροφής των Μαρμάρων της γεννήθηκε κατά τη δεκαετία του ΄60, όταν, στα γυρίσματα της ταινίας “Φαίδρα”, οι Βρετανοί ζήτησαν πληρωμή για να αφήσουν το ελληνικό συνεργείο να κινηματογραφήσει τα γλυπτά. Έθεσε το θέμα επίσημα για πρώτη φορά ως Υπουργός Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται γι’ αυτό μέχρι το θάνατό της.

Ποιος ήταν  ο Ζυλ Ντασέν;

Ο Jules Dassin  γεννήθηκε 18 Δεκεμβρίου 1911 και πέθανε 31 Μαρτίου 2008. Ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, ηθοποιός και σεναριογράφος του Θεάτρου και του κινηματογράφου, που έζησε για πολλά χρόνια στην Γαλλία και στην Ελλάδα, όπου και πέθανε. Μετά το γάμο του με την Μελίνα Μερκούρη συνέδεσε τη ζωή του με την Ελλάδα και θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα. Προς το τέλος της ζωής του έγινε επίτιμος Έλληνας πολίτης ως ύψιστη αναγνώριση της πολιτιστικής προσφοράς του στην Ελλάδα. Έλεγε χαρακτηριστικά: “Ήμουν Έλληνας πριν γνωρίσω τη Μελίνα”. Γεννήθηκε στο Μιντλτάουν του Κονέκτικατ και ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά ενός Ρωσο-Εβραίου κουρέα. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά του στο Harlem και πήγε σχολείο στο Bronx αλλά λόγω οικονομικών προβλημάτων της οικογένειάς του δεν κατάφερε να το τελειώσει. Από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη του για το θέατρο. Ήδη από το 1936 ερμήνευε μικρούς ρόλους σε θεατρικές παραστάσεις. Επίσης, άρχισε να γράφει σενάρια για ραδιοφωνικά έργα. Στη συνέχεια, η καριέρα του στο Χόλιγουντ ακολουθεί ανοδική πορεία. Με ένα δικό του στιλ που ξεχωρίζει, γυρίζει αστυνομικά Film Noir στα μεγάλα στούντιο και κάποια στιγμή το όνομά του βρίσκεται στην Μαύρη Λίστα του Hollywood σαν αριστερός. Από τότε είχε πολλές περιπέτειες και τελικά αναγκάστηκε να εξοριστεί και να καταφύγει, αρχικά στη Γαλλία και αργότερα στην Ελλάδα.

Στην επίσημη προβολή της ταινίας Κραυγή γυναικών (1978) με την EllenBurstyn, η οποία 4 χρόνια πριν είχε πάρει το Oscar Α΄ πρώτου γυναικείου ρόλου για την ταινία Η Αλίκη δεν μένει πια εδώ.

“