Ζήκος :O «Μπακαλόγατος» που αγαπήσαμε απο τον μοναδικό Κώστα Χατζηχρήστο
Η ταινία αποτελεί ορόσημο για τον ελληνικό κινηματογράφο του '60 .
Είναι αδιαμφισβήτητα στη λίστα με τις πιο αγαπημένες παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Μπακαλόγατος ή πιο σωστά «της Κακομοίρας» προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους το 1963 και από τότε ο καθένας την έχει δει χωρίς υπερβολή ίσως και δεκάδες φορές.
Η ταινία αποτελεί ορόσημο για τον ελληνικό κινηματογράφο του ’60 .Είναι μια κωμωδία ηθών που μεταφέρει μέσα στο χρόνο την ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Η ταινία, που είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο των Χρήστου και Γιώργου Γιαννακόπουλου, έκανε πρεμιέρα στις 18 Ιουνίου 1963. Σημείωσε τεράστια επιτυχία και έκοψε 201.008 εισιτήρια στην πρώτη προβολή και ήρθε 26η στις 92 ταινίες της σεζόν.
Ο Ζήκος είναι επαρχιώτης από το Καρπενήσι δουλεύει υπάλληλος στο μπακάλικο του κυρ Παντελή και κατάφερε να κάνει άνω – κάτω όλους τους ήρωες της ταινίας, με τις αξέχαστες ατάκες του που μέχρι σήμερα μας χαρίζουν το γέλιο.
Η ποδηλατάδα του μοναδικού Κώστα Χατζηχρήστου έγινε με το πρωτοποριακό για την εποχή ντουμπλάρισα αφού ο αγαπημένος ηθοποιός δεν ήξερε ποδήλατο.
Συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1963.
Τη χρονιά που προβλήθηκε η ταινία της «Κακομοίρας» στην «Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου» – όπως λεγόταν τότε το Φεστιβάλ ο Χατζηχρήστος πίστευε ότι άξιζε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού και το είχε καημό ότι δεν το έλαβε από την κριτική επιτροπή.
Πολλές από τις σκηνές της ταινίας γυρίστηκαν στο Μεταξουργείο
Εκεί, στην περιοχή του Αγίου Παύλου ειδικότερα στη γωνία των οδών Ψαρρών και Μαιζώνος ήταν και «Οι Χρυσές Καρδιές». Το ιστορικό παντοπωλείο που τη δεκαετία του ’60 αποτέλεσε σημείο «σταθμό» για τον ελληνικό κινηματογράφο αλλά και στέκι των κατοίκων της περιοχής. Το μικρό γραφικό μπακάλικο με τα λίγα τραπεζάκια με την πάροδο των χρόνων έκλεισε και έτσι όλοι νόμιζαν πως το παντοπωλείο του «μπακαλόγατου» θα γκρεμιζόταν και στη θέση του θα χτίζονταν μία ακόμη πολυκατοικία.
Το νεοκλασικό όμως του Μεσοπολέμου τελικά έμεινε για αρκετά χρόνια έχοντας λουκέτο στην πόρτα του και τα πράγματα που θύμιζαν μία άλλη παλιά και ένδοξη εποχή στοιβαγμένα. Πριν από κάποια χρόνια άνοιξε ξανά και μετατράπηκε σε μεζεδοπωλείο παίρνοντας το όνομα «Ακροβάτης».
Το υπόγειο κελάρι του όπου παλιά υπήρχαν τα ξύλινα βαρέλια με κρασί έγινε κουζίνα. Το ψυγείο μπροστά στο όποιο δόθηκαν μερικές από τις επικές «μάχες» του Ζήκου με το αφεντικό του διεσώθη, παραμένει στον χώρο αποτελώντας όμως διακοσμητικό στοιχείο.Από το ιστορικό μπακάλικο σώθηκε και μία από τις παλιές ζυγαριές του αυθεντικού παντοπωλείου.