Σαν σήμερα 10 Δεκεμβρίου 1963 απονέμεται στο Γιώργο Σεφέρη το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο Γιώργος Σεφέρης, διπλωμάτης και ποιητής υπήρξε ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ και συγκεκριμένα με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Από τη δεκαετία του ‘50 η ποίηση του Σεφέρη ήταν πολύ γνωστή και αναγνωρισμένη στο εξωτερικό. Το 1955 και το 1961 ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ. Δύο χρόνια αργότερα, οι φήμες που «κυκλοφορούσαν» στην Αθήνα ότι θα ήταν αυτός ο νικητής.

Όμως η επικράτηση του δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Η αρμόδια επιτροπή, από τους περίπου 80 υποψηφίους, επέλεξε έξι: τον Σάμουελ Μπέκετ ιρλανδό θεατρικό συγγραφέα ,τον Όντεν, αγγλοαμερικανό ποιητή τον ιάπωνα συγγραφέα Γιούκιο Μίσιμα, τον πολύ γνωστό Πάμπλο Νερούδα ποιητή απο την χιλή  ,τον συγγραφέα Άξελ Σαντεμόζε απο την Δανία και τον Γιώργο Σεφέρη.

Με ψηφοφορία, τα μέλη της επιτροπής ξεχώρισαν την τριάδα των Σεφέρη, Νερούδα και Όντεν και ακολούθως με ομοφωνία επέλεξαν να δώσουν το βραβείο στον Γιώργο Σεφέρη.

Στην τελετή απονομής των βραβείων Νόμπελ ο Σεφέρης εκφώνησε ένα σύντομο λόγο ,ενώ την επομένη έδωσε μια εξαιρετική  διάλεξη στη Σουηδική Ακαδημία.

Στην ομιλία του αυτή συνόψισε τις πεποιθήσεις του για την άμεση και αδιάσπαστη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα ως τη σημερινή εποχή:

« …Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα…».

Και συνέχίζει μεταξυ άλλων σε αυτή την ιστορική ομιλία:

«Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται.Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε.…»

Ο Γιώργος Σεφέρης γεννήθηκε στη Σμύρνη κι εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1914. Σπούδασε Νομικά στο Παρίσι. Ακολούθησε το διπλωματικό στάδιο και γι’ αυτό πολλά χρόνια της ζωής του έζησε μακριά από την Αθήνα (Κορυτσά, Ν. Αφρική, Αίγυπτος, Άγκυρα, Βηρυτός, Λονδίνο κ.ά.). Αποχώρησε από τη διπλωματική υπηρεσία με το βαθμό του Πρέσβη. Πέθανε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και κηδεύτηκε με τιμές εθνικού ποιητή.

Πρέσβης στο Λονδίνο (1961) με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κ. Καραμανλή και της Αγγλίας H. Macmillan

Με την αγαπημένη του σύζυγό Μάρω Σεφέρη -Ζάννου.
Ο Γιώργος Σεφέρης θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς νεοέλληνες ποιητές, που άνοιξε νέους ορίζοντες στη νεοελληνική ποίηση κι η συμβολή του στην ανανέωση της υπήρξε αποφασιστική.