Ο δρόμος του αγαπημένου Σαμιώτη ηθοποιού μόνο στρωμένος με ροδοπέταλα δεν ήταν. Για πολλά χρόνια ήταν κομπάρσος και οι σκηνοθέτες τον χρησιμοποιούσαν ως επί το πλείστον για μικρούς μουσικούς ρόλους. Ήταν γνωστός για το μεγάλο ταλέντο του στο τραγούδι με μοναδική φωνή τενόρου.
Τα παιδικά του χρόνια ο Σταυρίδης, δεύτερο παιδί μία φτωχής πολύτεκνης οικογένειας, τα πέρασε δουλεύοντας στο μπακάλικο του πατέρα του, αλλά και ψέλνοντας περιστασιακά στην εκκλησία.
Το μικρόβιο της υποκριτικής του προέκυψε νωρίς κι έτσι στα 18 του μετακόμισε στην Αθήνα για να κυνηγήσει το όνειρό του. Έως τότε η μοναδική τριβή του με το αντικείμενο ήταν κάποιοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε σχολικές παραστάσεις και οι περιοδείες του στη Σάμο ως δημιουργός παραστάσεων θεάτρου σκιών.
Θήτευσε για ένα φεγγάρι και ως βοηθός μηχανικού προβολής στον κινηματογράφο, καλλιεργώντας την αγάπη του για την 7η τέχνη.
Το χτύπημα που δεν ξεπέρασε ποτέ
Η μέρα που άλλαξε για πάντα τον Νίκο Σταυρίδη ξημέρωσε λίγο μετά τον γάμο του με την 27χρονη Ντόρα Καριώτου. Οι δυο τους πληροφορήθηκαν από τους γιατρούς ότι η Ντόρα είχε όγκο στον εγκέφαλο. Παρότι το πάλεψαν και οι δυο με όλες τους τις δυνάμεις η κοπέλα έφυγε τελικά μετά από σκληρή μάχη. Ο Νίκος Σταυρίδης προσπάθησε να το ξεπεράσει, αλλά του ήταν αδύνατον.
Πέθανε στην Αγγλία, μετά από μία εγχείρηση όγκου στο κεφάλι. Εγώ γύρισα στη Θεσσαλονίκη σωστό ράκος. Έπαιζα τότε στο θέατρο Μετροπόλιταν
Από τα πρώτα του βήματα όμως ο Νίκος Σταυρίδης ήταν μαθημένος στις δυσκολίες. Όταν έφτασε στην Αθήνα, έπρεπε να εξασφαλίσει αρχικά τα προς το ζην και έπιασε δουλειά σε μια αποθήκη υλικού πολέμου στον Πειραιά, στην οποία πήγαινε με τα πόδια από τη φτωχοσυνοικία της Αθήνας όπου διέμενε. Η θέση του ήταν να ταιριάζει τις αρβύλες κατά μέγεθος και το πενιχρό μεροκάματο έφτανε ίσα-ίσα για να συντηρηθεί.
Είχε φιλική σχέση με τον Βασίλη Αυλωνίτη. Όταν μάλιστα ο Σταυρίδης παρακολούθησε μια παράσταση στο 
θέατρο με πρωταγωνιστή τον Αυλωνίτη, του γεννήθηκε η ιδέα για το μουσικό θέατρο.
Την επόμενη φορά που πέρασε έξω από το θέατρο ο θίασος έκανε πρόβα .Τότε ο Σταυρίδης με τον παρορμητισμό της νιότης του, αποφάσισε να «μπουκάρει» μέσα και να ζητήσει από το μαέστρο να δοκιμαστεί στο τραγούδι.
Ο Αυλωνίτης και ο Μακριδάκης τον πλησίασαν, καθώς είχε πάρει θέση να τραγουδήσει, προφανώς για να… ευθυμήσουν με το ψώνιο του επίδοξου «νικητή» σε ένα αυτοσχέδιο talent show. Όταν όμως άνοιξε το στόμα του ο Σταυρίδης, τραγουδώντας με φωνή «τενοράλε», τους κόπηκε κάθε διάθεση για πλάκα, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος.
Από την επομένη κιόλας, ο Σταυρίδης ήταν μέλος της μουσικής παράστασης «Λοβιτούρα» (1929), στον ρόλο του λούστρου.
Η πορεία του, τα επόμενα χρόνια, απείχε πολύ από αυτό που είχε ονειρευτεί. Πολλοί αναγνώριζαν το ταλέντο του, αλλά τα λόγια δε συνοδεύονταν με πράξεις. Στην επιθεώρηση της εποχής χώρος για νέα φιντάνια δεν φαινόταν να υπάρχει και ο Σταυρίδης παρέμενε στην αφάνεια, γεμίζοντας απορρίψεις και πικρία.
Όταν πια έφτασε η στιγμή για τον πρώτο βασικό ρόλο του, ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την ψυχολογία του. Έπαιξε ως πρωταγωνιστής πλάι στην Κούλα Γκιουζέπε στο θέατρο «Εντέν», η παράσταση όμως εξελίχθηκε σε μια μεγάλη αποτυχία.
Μετά από αυτό ο Σταυρίδης ήταν ψυχολογικά ράκος και ένα βράδυ η κατάθλιψη, σε συνδυασμό με το αλκοόλ, τον έβγαλαν έως την Ακρόπολη, με σκοπό να αυτοκτονήσει πέφτοντας από τον ιερό βράχο! Για καλή τύχη του ωστόσο πήρε και ένα μπουκάλι ούζο μαζί του. Μέχρι να ανέβει πάνω, είχε γίνει σκνίπα στο μεθύσι και η έξτρα δόση οινοπνεύματος στο αίμα του λειτούργησε ως «καθαρτήριο». Ο Σταυρίδης ξέχασε για ποιον λόγο είχε ανέβει στην Ακρόπολη και επέστρεψε στο σπίτι του… άπραγος!
Σημαντική στιγμή στην επαγγελματική του σταδιοδρομία τήταν η πρόταση της Άννα Καλουτά που μεσουρανούσε να κάνει ένα νούμερο στο πλάι της.
«Κοροϊδεύετε κυρία Καλουτά;», τη ρώτουσε το Σταυρίδης.
Η Καλούτα είχε δει στην χαρακτηριστική γαμψή μύτη του και την πονηρή ματιά του το προφίλ ενός εκκολαπτόμενου σταρ .Το σκετσάκι τους έγινε μεγάλη επιτυχία και ήταν το πρώτο βήμα για την καθιέρωση του Σταυρίδη στην πρώτη γραμμή της ελληνικής επιθεώρησης..
Στη φωτογραφία αγκαλιά με τον Μίμη Φωτόπουλο. Μαζί τους οι Χρήστος Ευθυμίου και Γιάννης Γκιωνάκης. Η κυρία της παρέας είναι η Σπεράντζα Βρανά
Η συνέχεια είναι γνωστή. Την δεκαετία του ’50 ξεκίνησε πιο δυνατά και ο κινηματογράφος.Τότε ο Σταυρίδης έκανε το ντεμπούτο του με το «Έλα στο θείο» του Νίκου Τσιφόρου.
Μετα απο πολλές δυσκολίες ήταν πλέον αναγνωρισμένος ως ένας μεγάλος πρωταγωνιστής του θεάτρου και της επιθεώρησης.Το κοινό τον αγαπούσε και του το έδειχνε με τα εισιτήρια που έκοβαν οι ταινίες του και με δυνατό χειροκρότημα στις θεατρικές παραστάσεις που συμμετείχε.
Το πηγαίο του ταλέντο στον αυτοσχεδιασμό τον βοήθησε να παίζει αβίαστα. Είχε χαρακτηριστικό γέλιο, δυνατό και κοφτό.
Το διαχειριζόταν όπως ήθελε. Εκεί που ξεκαρδιζόταν, εκεί απότομα σοβάρευε.
Ο Νίκος Σταυρίδης παντρεύτηκε ακόμη δυο φορές και απέκτησε μια κόρη που λάτρευε, την Δανάη. Τελικά γηροκομήθηκε από την Μαρίνα Παυλίδη, κόρη της τελευταίας του συντρόφου, στο σπίτι του στη Κάτω Κηφισιά έχοντας σαν εγγόνια του τα δύο της παιδιά τα οποία υπεραγαπούσε.
Ο Νίκος Σταυρίδης λίγους μήνες προτού φύγει από τη ζωή το 1987. Η φωτογραφία είναι από τα γενέθλια του «εγγονού» του -όπως τον αποκαλούσε- γιου της ηθοποιού Μαρίνας Παυλίδη. Πηγή φωτογραφίας: Ανάρτηση της Δήμητρας Φωτακίδου στην ομάδα Παλιός Κλασικός Ελληνικός Κινηματογράφος
Έφυγε στις 12 Δεκεμβρίου του 1987 σε ηλικία 77 ετών.
