ΓΛΥΦΑΔΑ :μια απίστευτη Ιστορική αναδρομή
Μια σπάνια αναδρομή απο τον ΗΛΙΑ ΧΡΗΣΤΕΑ .
Η Γλυφάδα είναι ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣ Αρκετοί δεν γνωρίζουν καν ότι ή σημερινή Γλυφάδα υπήρξε ενας από τους πλέον ένδοξους δήμους της Αρχαίας Αθήνας.
Αναφέρονται στο νέο όνομα Γλυφάδα – γνωστό από τη δεκαετία του ’30, όταν άρχισε να γίνεται από χωριό καλλιεργειών και τόπος κυνηγιού, ως λουτρόπολη…
Εδώ άρχισαν τα πρώτα μπάνια τους οι ευκατάστατοι Αθηναίοι ( πρώην εγκαταστάσεις στα Αστέρια πριν βομβαρδίσουν το 1943) αλλά και τα πρώτα μεικτά μπάνια ανδρων- γυναικών ( bain mixte) , εδώ στο δάσος ( την περιοχή του Γκολφ) έρχονταν για δροσιά, εδώ για νυχτερινή διασκέδαση και…ολοήμερη εκδρομή με…”ατμοκίνητο πλοίον” πριν γίνει ο παραλιακός δρόμος (1925)…
Στη Γλυφάδα σε επτά θέσεις αποκαλύφθηκαν θεμέλια αρχαίων κτιρίων (στη Βούλα ξεπερνά τις εβδομήντα). Από τις ανασκαφές και από τα ευρήματα που έχουν έρθει στο φως, έχουμε τη δυνατότητα να αντλήσουμε πολλές πληροφορίες για την οικιστική οργάνωση του αρχαίου δήμου, την οικονομική και παραγωγική ανάπτυξή του, τη θρησκευτική ζωή, την αμυντική του θωράκιση, την πολιτική ζωή, την κοινωνική σύνθεση του πληθυσμού .
Γύρω στο 1900 όλη η παραλιακή περιοχή ήταν πευκόφυτη και εντελώς ακατοίκητη. Στην περιοχή υπήρχε μόνο ένα εξωκλήσι μέσα στο δάσος προς τιμήν του Αγίου Κωνσταντίνου και ένα μικρό παρακείμενο πανδοχείο, καταφύγιο κυνηγών. Στην περιοχή υπήρχε μόνο ένα εξωκλήσι μέσα στο δάσος προς τιμήν του Αγίου Κωνσταντίνου ( μπροστά από το παλιό δημαρχείο που βομβαρδίστηκε το 1943) και ένα μικρό παρακείμενο πανδοχείο, καταφύγιο κυνηγών – το κέντρο ” Τρουβιλ” και μετέπειτα το παλαιό δημαρχειο.
Η νέα πόλη έχει κτιστεί πάνω στην Αρχαία Αιξωνή. Τα πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα μας μαρτυρούν ότι η περιοχή της αρχαίας Αιξωνής κατοικήθηκε, σε όλες τις περιόδους της αρχαιότητας, από την προϊστορική εποχή (Νεολιθικοί χρόνοι) ως τις μέρες μας.
Αιξωνή ενδεχομένως σημαίνει παραθαλασσια – γαλατικος όρος aix , η «αγορά αιγών», καθώς οι αρχαίοι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργία και κτηνοτροφία αλλά και το ψάρεμα . Σύμφωνα με τον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα, η Αιξωνή βρισκόταν ανάμεσα στους δήμους «Αλιμούντος» και «Αλών Αιξωνίδων».
Επρόκειτο για πολύ πλούσιο δήμο από τους 11 της αρχαίας Αθήνας, ο οποίος εκτεινόταν από τον Υμηττό μέχρι την θάλασσα και από το ακρωτήριο του Αγίου Κοσμά ( Δήμος Αλιμουντος) , μέχρι τη Βούλα ( Δήμος Αναργυρουντος- Βάρη).
Ή περιοχή ήταν γνωστή και για τις «αιξωνικές τρίγλες», τα μπαρμπούνια, περιζήτητα στην αγορά των Αθηνών.
Φημιζόταν επίσης και για τις γεωργικές καλλιέργειες που αποτελούσαν βασικό παράγοντα για την οικονομική άνθηση της περιοχής ( βλ μισθωτηριο συμβόλαιο Αιξωνής και Χορηγία Αιξωνής ) . Μετά το 508 π.Χ. σύμφωνα με το χωρισμό του Κλεισθένη, ο δήμος της Αιξωνής ανήκε στην παραλιακή «τριττύ» της Κεκροπίδος Φυλής.
Έχουν βρεθεί πολλά υπολείμματα της καθημερινής ζωής, από τους Νεολιθικούς χρόνους (6.000 – 3.000 π.Χ. Περίπου) στη μικρή χερσόνησο της Πούντας. Οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι εκεί άκμασε o πρωτοελλαδικός παραθαλάσσιος οικισμός γιατί στη νότια πλευρά της παραλίας βρέθηκε τάφος της Πρωτοελλαδικής εποχής (3 η π.Χ. Χιλιετία)…
Κατά τους κλασικούς χρόνους η παραλία υποβαθμίζεται και κρατάει μόνο το ρόλο του λιμανιού (ο όρμος Βόρεια της Πούντας) ενώ το κέντρο της ζωής μετατοπίζεται προς το εσωτερικό του Δήμου.
Από τη σημερινή Λ Βουλιαγμένης ( όπως βρέθηκαν στοιχεία δίπλα από το παλιό βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και το Μετρο στον Άλιμο) περνούσε ο αρχαίος δρόμος Αθήνας – Σουνίου.
Η πρώτη κατοίκιση της περιοχής, στη νεότερη ιστορία, σημειώθηκε στο μεσοπόλεμο όπου αρχικά σαν οικισμός υπαγόταν στη κοινότητα Μπραχαμίου.
Η Γλυφάδα γεννήθηκε και διαφημίστηκε ως λουτρόπολη. Λίγο πριν τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 είχε αρχίσει η δημιουργία της, ενώ η 02/05/1922 είναι η ημερομηνία εγκρίσεως του πρώτου επίσημου σχεδίου. Οι πρώτοι παραθεριστές μάλιστα ήταν αγοραστές μεγάλων οικοπέδων κοντά στη θάλασσα.
Το 1926 συστάθηκε η Κοινότητα Γλυφάδος, με έδρα τον ομώνυμο οικισμό, μετά την απόσπασή του από την Κοινότητα Αγίου Δημητρίου.
Πρώτος κοινοτάρχης το 1929 ήταν ο Γιώργος Γιαννιτσόπουλος.
Συνδέθηκε με την κοινότητα του Ελληνικού έως το 1943 που με νόμο πια αυτονομήθηκε σχηματίζοντας το νέο δήμο Ευρυάλης (έδρα ή Γλυφάδα).
Μετά την απελευθέρωση το 1945 ο δήμος Γλυφάδας διαχωρίζεται με την ανασύσταση της κοινότητας Ελληνικού.
1960
Στη δεκαετία ’60 ο δήμος υπέστη σημαντικές αλλαγές λόγω της εγκατάστασης του διεθνούς αεροδρομίου στο Ελληνικό.
Ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 50% ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν κατά 90%. Λόγω της Αμερικανικής Βάσης του Ελληνικού, η Γλυφάδα γνώρισε σημαντική ανάπτυξη σε εστιατόρια και μπαρ κατά τις από 1960 έως το 2000. Μέχρι σήμερα συνεχίζει να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους προορισμούς διασκέδασης και ψυχαγωγίας.
Ιστορικά στοιχεία
• Ολη η περιοχή αγοράστηκε από τον πολιτικό Κωνσταντίνο Καραπάνο μεταξύ του1894 με 1900 ως τσιφλίκι . Το 1914 λίγο πριν πεθάνει άφησε στον ένα του γιο ένα τριώροφο στο κέντρο της Αθήνας και στον άλλο, όλη την άνω και κάτω Πυρναρή, όπως ονομαζόταν τότε η Γλυφάδα.
• Μέσα στα “Αστέρια ” βρίσκονται δυο προϊστορικά νεκροταφεία.
• Η περιοχή για πάρα πολλά χρόνια ήταν απέραντο βοσκοτόπι, όπου ξεχειμώνιαζαν τα αιγοπρόβατα και οι νομάδες.
• Η αγορά της πόλης το 1935 συγκεντρωνόταν γύρω από τη σημερινή εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου. Τότε ο συγκεκριμένος εμπορικός δρόμος ήταν η οδός Φαίδρας.
• Το σχέδιο του προτύπου οικισμού της Αιξωνής αποτέλεσε όραμα του αρχιτέκτονα Πικιώνη. Προέβλεπε οικισμό στις πλαγιές του Υμηττού που να είναι κοντά και με τη θάλασσα.
• Το 1925 δημιουργήθηκε το κοσμικό κέντρο Τρουβίλ. Το 1955 εγκαταστάθηκε εδώ το δημαρχείο της Γλυφάδας για πολλές δεκαετίες.