2020 η χρονιά που μεταξύ όλων των άλλων μας στέρησε τα ταξίδια

Ζήσαμε μια δύσκολη χρονιά  σε συναισθηματικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Μας έλειψαν άνθρωποι που αγαπάμε ,μας έλειψαν οι αγκαλιές, τα φιλιά, οι κοινωνικές επαφές….αλλά μας έλειψαν πολύ και τα ταξίδια που κάποτε κάναμε χωρίς τον φόβο της πανδημίας.

Έτσι λοιπόν για τους ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς τους ταξιδιώτες, το να μην μπορούν να ταξιδέψουν όπως κάποτε είναι απογοητευτικό. 

Για να καταλάβουμε όμως γιατί στους περισσότερους ανθρώπους τους λείπει τόσο πολύ να ταξιδεύουν, πρέπει να λάβουμε υπόψη τις ψυχολογικές ανάγκες που ικανοποιεί το ταξίδι.

Στην ρίζα του, το ταξίδι είναι μια ψυχολογικά διεγερτική δραστηριότητα σε φυσικό, οπτικό και κοινωνικό επίπεδο. Τα ταξίδια προσφέρουν ένα διάλειμμα από τη μονοτονία της καθημερινής ρουτίνας και συχνά βγάζουν τους ανθρώπους από τη ζώνη άνεσής τους στο σημείο που συχνά δοκιμάζουν νέες ή ασυνήθιστες δραστηριότητες, που δεν θα είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν από … την έδρα τους. 

Το ταξίδι δεν προσφέρει μόνο προκλητικές και νέες εμπειρίες, αλλά παρέχει και το θάρρος στον εαυτό μας να ασχοληθεί με πράγματα που είναι άγνωστα για εμάς. Έτσι αυτή την περίοδο που οι περισσότεροι δυσκολεύονται να ταξιδέψουν, νιώθουν πιο αγχωμένοι, ανήσυχοι και απογοητευμένοι, σα να τους έχει κόψει κάποιος τα φτερά τους.

Φυσικά υπάρχει και μια κατηγορία ταξιδιού που για εμάς τους Έλληνες είναι απαραίτητη και πολύ σημαντική.

Είναι αυτά τα ταξίδια που κάνουν τις οικογένειες που για κάποιο (συνήθως οικονομικό) λόγο ζούνε χωριστά να σμίγουν έστω για λίγο .